O weiter, stiller Friede, o tief im Abendrot

*อ่านให้จบก่อนนะคะแล้วค่อยเข้ามาอ่าน* ขอบคุณที่มาติดตามอ่านกันนะคะ นิยาย (ที่แสนสั้น) เรื่องนี้ อาจมีคนงง และสงสัยในเรื่องราว...

สายลมที่แสนอบอุ่นพัดมาแตะที่ไหล่ของฉันอย่างแผ่วเบา ฉันค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น แล้วมองไปรอบๆ สถานที่ๆฉันไม่รู้จัก แต่กลับอุ่นใจอย่างน่าประหลาด...

พรุ่งนี้...เราจะได้พบกันอีกไหม รุ่งอรุณจะเป็นแสงที่อบอุ่นหรือหนามที่ทิ่มแทงหัวใจให้แตกสลายกัน ทุกอย่างมันขาวโพลนไปหมด...

เธอที่ไม่เคยเชื่อมั่นในใคร เธอผู้ทำร้ายตัวเองผ่านทางร่างกาย และจิตใจ ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นกันล่ะ...ทั้งๆที่เธอสามารถมีความสุขได้...

ก็เธอยังไงล่ะ รุ่งอรุณที่ยังไม่ฉายแสงแรกของตัวเองออกมา ฉันเป็นใครเหรอ...ก็แค่ผู้หญิงธรรมดา ทำงานเล็กๆน้อยๆ ชีวิตที่ธรรมดา...

ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านจนจบนะคะ ขอกล่าวทักทายแก่ผู้ที่เข้ามาอ่านสักเล็กน้อย นิทานเรื่องนี้เราได้แต่งขึ้นเนื่องด้วยเป็นส่วนนึงของการแสดงดนตร...