Morgen op. 27 no.4 (รุ่งอรุณ) เป็นบทเพลงลำดับสุดท้ายจากชุดเพลงสี่เพลงที่คีตกวีชาวเยอรมัน Richard Strauss (1864-1949) ได้ประพันธ์เอาไว้ ซึ่งเนื้อกลอนนั้นได้เอามาจากนักเขียนชาวสกอตแลนด์ John Henry Mackay (1864 -1933) ผู้ที่ Strauss ได้พบกันที่กรุงเบอร์ลิน ก่อนที่เขาจะนำบทกลอน Morgen! นี้มาทำเป็นบทเพลงเมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 1894 โดยเอาบทเพลงชุดนี้มาเป็นของขวัญวันแต่งงานระหว่างเขา กับนักร้องเสียงโซปราโนชาวเยอรมัน Pauline Maria de Ahna (1863-1950) ในเดือนกันยายนของปี 1894
โดยปกติแล้ว Strauss ได้ประพันธ์บทเพลงนี้ให้เล่นคู่กับเปียโนเดี่ยว หรือร่วมเล่นกับไวโอลินเท่านั้น ต่อมาในปี 1897 ผู้ประพันธ์ก็ได้ปรับแต่งเพลงนี้ให้เล่นกับวงออร์เคสตร้าได้ บทเพลง Morgen นี้ถือได้ว่าเป็นหนึ่งในบทเพลงที่เป็นที่รู้จัก และถูกบันทึกลงแผ่นเสียงเอาไว้มากมายรวมถึงตัวของ Strauss เองก็ได้มีการบันทึกลงแผ่นเสียงเอาไว้ในปี 1919 โดยเป็นผู้บรรเลงเปียโนด้วยตัวเองร่วมกับนักร้องเสียง เทนเนอร์ชาวเยอรมัน Robert Hutt (1878-1942) และอีกครั้งในปี 1941 โดย Strauss ได้เป็นผู้ควบคุมวงในเวอร์ชั่นของวงออร์เคสตร้าร่วมกับนักร้องเสียงเทนเนอร์ชาวออสเตรีย Julius Patzak (1898-1974) กับวง Bavarian State Orchestra และการบันทึกเสียงครั้งสุดท้ายของเขาเมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 1947 ซึ่งเป็นการถ่ายทอดสดผ่านวิทยุโดย Strauss เป็นผู้ควบคุมวงร่วมกับวง Orchestra Della Svizzera Italiana และนักร้องเสียงโซปราโน Annette Brun
Und morgen wird die Sonne wieder scheinen, und auf dem Wege, den ich gehen werde, wird uns, die Glücklichen, sie wieder einen inmitten dieser sonnenatmenden Erde Und zu dem Strand, dem weiten, wogenblauen, werden wir still und langsam niedersteigen, stumm werden wir uns in die Augen schauen, und auf uns sinkt des Glückes stummes Schweigen
And tomorrow the sun will shine again, and on the path I will take, it will unite us again, we happy ones, upon this sun-breathing earth... And to the shore, the wide shore with blue waves, we will descend quietly and slowly; we will look mutely into each other's eyes and the silence of happiness will settle upon us.
แล้ววันพรุ่งนี้ดวงอาทิตย์ก็จะฉายแสงขึ้นอีกครั้งนึง
และบนเส้นทางนั้นที่ฉันเดินไป
มันจะพาเรามาพบเจอกันอีกครั้งนึง ความสุขนั้น
ผ่านม่านแสงที่ฉายลงบนผืนโลก
และจากชายฝั่ง ไกลแสนไกลออกไปพร้อมคลื่นสีฟ้าคราม
พวกเราจะเดินอย่างช้าเบา
แล้วมองไปยังดวงตาของกันและกันอย่างเงียบงัน
ความสุขอันเงียบสงบก็จะค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจของพวกเรา