Im Abendrot เป็นบทเพลงลำดับที่สี่จากบทเพลงชุด Vier letzte Lieder (The Four Last Songs) สำหรับนักร้องเสียงโซปราโนร่วมกับวงออร์เคสตร้า ถือเป็นบทเพลงประเภทเพลงชุด Lied อันสุดท้ายของนักประพันธ์ชาวเยอรมัน Richard Strauss (1864-1949) ได้ประพันธ์เอาไว้ (แม้ว่าผู้ประพันธ์จะมีบทเพลง Malven ที่เป็นบทเพลงประเภท lied ที่ได้ประพันธ์ขึ้นในเวลาต่อมา) โดยบทเพลงชุดนี้ได้ประพันธ์ขึ้นในปี 1948 ในขณะที่ Strauss มีอายุได้ 84 ปี
บทเพลงทั้งสี่เพลงได้แก่ "Frühling" (ฤดูใบไม้ผลิ) "September" (เดือนกันยา) "Beim Schlafengehen" (สู่ห้วงนิทรา) และ "Im Abendrot" (อาทิตย์อัสดง) โดยชื่อบทเพลงชุด Vier letzte Lieder นี้ เพื่อนของนักประพันธ์ Ernst Roth (1896-1971) เป็นผู้ที่คิดชื่อบทเพลงชุดนี้ และตีพิมพ์รวมเล่มออกมาในปี 1950 หลังจากที่ Strauss ได้เสียชีวิตลง
Wir sind durch Not und Freude gegangen Hand in Hand;
vom Wandern ruhen wir beide
nun überm stillen Land. Rings sich die Täler neigen,
es dunkelt schon die Luft. Zwei Lerchen nur noch steigen
nachträumend in den Duft. Tritt her und lass sie schwirren,
bald ist es Schlafenszeit. Dass wir uns nicht verirren
in dieser Einsamkeit.
O weiter, stiller Friede! So tief im Abendrot.
Wie sind wir wandermüde
Ist dies etwa der Tod?
Through sorrow and joy we have gone hand in hand;
we are both at rest from our wanderings
now above the quiet land. Around us, the valleys bow,
the air already darkens. Only two larks soar
musingly into the haze. Come close, and let them flutter,
soon it will be time to sleep so that we don't get lost
in this solitude.
O vast, tranquil peace, so deep in the afterglow!
How weary we are of wandering
Is this perhaps death?
ความสุขและความเศร้าต่างผ่านตัวเราไป
พวกเราจะได้พักผ่อนจากการเดินทางของเรา
พักอยู่ที่นี่ เหนือดินแดนอันเงียบสงบ
รอบๆตัวเรา เมฆหมอกหมุนเกลียวเป็นคลื่น
ท้องฟ้าได้ค่อยๆสลัวลง
มีเพียงนกล็าคสองตัวที่ทะยานอยู่ในความมืดสลัวนี่
มาใกล้ๆเถิด ปล่อยให้พวกมันได้กระพือปีก
ในอีกไม่ช้าก็จะถึงเวลาพักผ่อน พวกเราจะได้ไม่หลงหายไป
ในความสันโดษนี่
ความสุข และความเศร้าของเรานั้นได้ผ่านไป
พวกเราได้พักผ่อนจากการเดินทางของเรา
ในตอนนี้ เหนือพิภพที่แสนสงบสุข รอบๆตัวเรา หุบเขา
โอ ช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน ความเงียบสงบนี่ ช่างล้ำลึกเมื่อยามอัสดง!
เราช่างดูเหนื่อยล้าจากการเดินทาง
หรือนี่คือ ความตายกัน?