Im Abendrot

Wir sind durch Not und Freude gegangen Hand in Hand;

vom Wandern ruhen wir beide

nun überm stillen Land. Rings sich die Täler neigen,

es dunkelt schon die Luft. Zwei Lerchen nur noch steigen

nachträumend in den Duft. Tritt her und lass sie schwirren,

bald ist es Schlafenszeit. Dass wir uns nicht verirren

in dieser Einsamkeit.

O weiter, stiller Friede! So tief im Abendrot.

Wie sind wir wandermüde--

Ist dies etwa der Tod?

Through sorrow and joy we have gone hand in hand;

we are both at rest from our wanderings

now above the quiet land. Around us, the valleys bow,

the air already darkens. Only two larks soar

musingly into the haze. Come close, and let them flutter,

soon it will be time to sleep so that we don't get lost

in this solitude.

O vast, tranquil peace, so deep in the afterglow!

How weary we are of wandering--

Is this perhaps death?

ความสุขและความเศร้าต่างผ่านตัวเราไป

พวกเราจะได้พักผ่อนจากการเดินทางของเรา

พักอยู่ที่นี่ เหนือดินแดนอันเงียบสงบ

รอบๆตัวเรา เมฆหมอกหมุนเกลียวเป็นคลื่น

ท้องฟ้าได้ค่อยๆสลัวลง

มีเพียงนกล็าคสองตัวที่ทะยานอยู่ในความมืดสลัวนี่

มาใกล้ๆเถิด ปล่อยให้พวกมันได้กระพือปีก

ในอีกไม่ช้าก็จะถึงเวลาพักผ่อน พวกเราจะได้ไม่หลงหายไป

ในความสันโดษนี่

ความสุข และความเศร้าของเรานั้นได้ผ่านไป

พวกเราได้พักผ่อนจากการเดินทางของเรา

ในตอนนี้ เหนือพิภพที่แสนสงบสุข รอบๆตัวเรา หุบเขา

โอ ช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน ความเงียบสงบนี่ ช่างล้ำลึกเมื่อยามอัสดง!

เราช่างดูเหนื่อยล้าจากการเดินทาง---

หรือนี่คือ ความตายกัน?